ചിന്തകളുടെ നിരാസഭൂവിൽ മൌനം കിളിർത്തിരിക്കുന്നു..
നിനവുകൾ പുഞ്ചിരിച്ച് നിലാവു പരത്തിയ മനസ്സിൽ,
ഓർമ്മകൾ മയിലാട്ടം നടത്തിയ ചിന്താമണ്ഡലത്തിൽ,
നുണകളുടെ കളങ്ങളിൽ നിഴൽക്കുത്ത് നടത്തുകയാണ് ഇന്നലെകൾ....
ഇല്ലായ്മയുടെ ഇടനാഴിയിൽ മോഹങ്ങൾ തളർന്നു വീണു കിടക്കുന്നു...
നട്ടെല്ലുടക്കിയതു കൊണ്ടു മാത്രം വഴിയൊഴിഞ്ഞു പോയ അപശകുനങ്ങൾ ചുറ്റിലുമുണ്ട്...
നിലയുറപ്പിക്കാൻ കിണഞ്ഞു പർശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട് അവയോരോന്നും...
കഥയറിയാതെ ആട്ടമാടുന്ന കാലാളുകളോട് പറഞ്ഞറിയിക്കാത്ത പുച്ഛമുണ്ട്...
പറയാത്ത.... പറയാൻ മിനക്കെടാതെ വഴിയൊഴിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നതിനവർ വിലയിടുന്നു..
മൌനം കൊണ്ട് പ്രതിരോധിക്കുമ്പൊഴൊക്കെയും ഭീരുത്വമെന്ന് പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട് ...
ഓർമ്മകളിലേക്ക് വെറുപ്പിന്റെ ചവർപ്പിറക്കി പിന്തുടരുകയാണ് നന്ദികേടിന്റെ നീലാഞ്ജനങ്ങൾ...
പുച്ഛം കൊണ്ട് തീർത്ത പകലുകളേയും പൊരുളുകളടുക്കിയ രാവുകളേയും മാറാപ്പിലാക്കി ദിനങ്ങളോരോന്നും ആയുസ്സിന്റെ പുസ്തകത്തിലേക്ക് പദയാത്ര ചെയ്യുന്നു...
വിട്ടു പോകാൻ മടിയ്കാത്ത പകയുടെ മുള്ളുകൾ കൊളുത്തി വലിയ്കുമ്പോൾ നിലയുറയ്കാതെ പിടയുന്ന മനസ്സാക്ഷിയുടെ നൊമ്പരം മാത്രമാണ് ജീവന് സ്വന്തമായി ശേഷിക്കുന്നത്...
വിധേയത്വം പറഞ്ഞു പിന്തുടരുന്ന നിഴലു പോലും ശരീരത്തിന്റെ വാടകകണക്കിലെഴുതപ്പെടുന്നു... ഇളകിയാടുന്ന ചേതനയുടെ തിരിനാളത്തിൽ തട്ടി കരിഞ്ഞു വീഴുകയാണ് മുൻ‌ജന്മബോധത്തിന്റെ ഈയലുകളോരോന്നും..
തിരസ്കരിക്കപെടുന്ന പ്രാർത്ഥനകളോരോന്നിലും ദൈവാംശമുണ്ടെന്ന് കിനാവു കണ്ട്,
ക്രൌര്യം തണുത്തുറഞ്ഞ് അർദ്ധശ്വാസം വലിക്കുന്ന സ്വത്വത്തിനോട് നിസ്സഹായത്വമോതി,
മരണത്തിന്റെ ചിതലുകൾ സ്വൈരവിഹാരം നടത്തുന്ന ശരീ‍രത്തിൽ ഓർമ്മകളുടെ ജയിലഴികളെണ്ണി അനിവാര്യമായ വിധിപ്രഖ്യാപനത്തിനായ് കാത്തിരിക്കുന്നു...
നിശബ്ദം....
