മൌനം

 
അനക്കമില്ലതെ കിടക്കുന്ന നാക്കിലും അടഞ്ഞു പോയ കൺപീലികളിലും നീരുറഞ്ഞു കൂടിയിരിക്കുന്നു...
നാക്കിൽ ഉറഞ്ഞു കൂടിയ ചെറുചൂടുള്ള ഉമിനീരിൽ പറയാതെ ബാക്കി വച്ച വാക്കും അർത്ഥവും പോരടിച്ചു ...
ചൂടുള്ള നീരുറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞിട്ടും കാഴ്ചയെ മറച്ചു പിടിച്ച് ചതിച്ച കൺപീലികളോട് കൃഷ്ണമണികളും പോരടിക്കുകയാണ്...
കിതച്ച് നിൽകുന്ന നിശ്വാസങ്ങളിൽ ചൂടാണ്...
അശാന്തിയുടെ താളമേളങ്ങളാൽ ഹൃദയമിടിപ്പിനും ചൂടുണ്ട്..
മനസ്സ് ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ചിന്തകളാൽ തിളച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...
വിഷാദം പുതച്ച മുഖത്ത്  പറ്റിക്കിടക്കുന്ന നനവിൽ നോവുന്ന സത്യങ്ങളുണ്ടെന്ന്  തിരിച്ചറിയുക തികച്ചും അസാദ്ധ്യം...
അതേ.... മൌനത്തിന്റെ പുറംതോടിനുള്ളിൽ എല്ലാം ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്നു...